Tuesday, December 15, 2015

PT3

Semalam result PT3 kluar. kakyang p ambik onbehalf along. along kakyang tinggalkan kat kg tolong2 pakciknya utk kenduri nanti.

sebenarnya kakyang dah terlupa yg semalam tu result keluar. kakyang baru sampai dari kampung. ambik halfday kononnya nak layan tido dulu lah. sekali abg mesej tanya dah semak result along?
terus terbangun. p cari pc, gugel2 cara nak tau result online. rupanya tadak cara online. kena p ambik sendiri.

sementara nak siap2 tu dah kul 12 baru sampai sekolah. cikgu2 dah nak balik. terpaksalah cikgu tu buka balik pintu pejabat sambil grumble mumble. hadap je la kan... dah terlambat. nasib baik cikgu nak buka pintu juga, kalau dia kata dtg hari lain kan dah jd kerja nak ulang dtg.

spt dijangka. result along sangatlah cantik. dari A-F ada. aduhaiiiii anak

salah kakyang juga. tahun ni terleka dan terabai sikit dgn along ni. dan penat nak menyuruh juga pun. budak dah besar, kita dah terjerit terlolong pun bukan dia peduli pun.

takpalah, kita aim SPM nanti pulak. harap2 kakyang focus.

Monday, December 7, 2015

Happy birthday to me!

eh, dah jd belated da.. dah lepas 2 hari.
hari cuti mana boleh mengadap pc dik non..kang kena tempelak. lgpun pc kat rumah tu dah kena concure dgn 2 anak teruna encem tu.

hari ni bosan, mentelah bos pun tadak, updatelah skit pasal grumpy di hati ni bertemakan birthday sendiri. :P

birthday kakyang hari sabtu semalam. tak wish to have a blast birthday pun. as usual lah, asal ada tarikh2 mcm ni jer, mesti ada gaduh2, marah2. sensitip sungguh.

abg wish immediately masuk tarikh birthday. abis segala media sosial dia canangkan. mcm biasalah. mcm lah lovey dovey sangat kan. actualnya? hmm mengamok jer dari mlm sabtu tu. esoknya birthday pun mengamok lg. kena tempias abis semua org.

kakyang rasa dia mengamok pasal kena buang kerja tu. biasa lah kan, hati tak tenang, ada benda skit, anak bini lah jd mangsa.

kakyang diam jer. sbb dah phm dah dia mmg mcm tu. tp, phm2 pun, sakit hati la juga kan bila hal kecik2 pun, menyinganya lebih2.

abis kisah dgn abg.

kisah dgn kengkawan pula.. kawan yg dulu bff kononnya. lewat petang baru nak wish. yg sorang tu, pernah marah kakyang sbb terlupakan birthday dia, dan wish lewat skit. tp masih pd hari birthday okey... kali ni dia pula lupa.. okey..fine. dah statusnya pun bff kononnya kan... takpa.. kita bukan bff dia dah pun. sigh!

kawan2 yg lain pun.. tak ingat juga. dah sorang wish, pastu yg lain pun akan copy paste je lah wish tu.. sentap diorang wish lambat, kakyang pun saja2lah ucap tq lambat. dah masuk detik 12mlm next day baru reply. ishhhh buruk bebenor perangai membalas ni :P

idakler sentap bebenor pun.. cuma terasa skittttt jer. takpalah. dengan bff kononnya tu terasa lebih skit yer..

anak kakyang lg kelakar. sorang wish immediately nampak ayahnya wish. yg lg sorang diam jer tak ckp apa2 pun. pastu kakyang tegur. adik tak wish ibu pun... baru la dia nak wish. boleh plak dia jwb, adik ingat nak wish mlm ni. eh! kalau mlm ni, maknanya dah terlepas besday ibu daaa... aduhai anak. tak reti langsung bab2 wishing2 ni. hahaha

neway, mmg bukan style kakyang pun nak celebrate birthday ni. dpt wish dari org pun malu. yg diharapkan dari family dan kawan2 rapat jdlah..

apa pun, thank you Allah for this another year in life. dah masuk 4 series :D semoga amal ibadat bertambah baik, rezeki bertambah murah. dan diberi kesihatan yg baik.. amin





Monday, November 30, 2015

Run with your man

semalam kakyang join charity run. relay run 3x3km je pun. tp dek sebabkan lama tak turun eksesais, mcm 33 km jauhnya.

ok la, lari x guna jari kan.. kan.. kan..

:P

Luka di hati siapa yang tahu?

luka dihati tu susah nak heal. lg parah bila dah baik, luka lg, tak dan nak baik, dilukai lagi. sapa yg pernah alami je yg tahu kan apa rasa luka di hati tu. :D

last 2 weeks. kakyang menebang pokok moktan di belakang rumah. asyik x berbuah jer, agaknya betul lah kot dgn ckp2 pakcik sebelah rumah tu. "pokok jantan ni.. tu yg tak berbuah. tebang je"

so, ini kali ke 2 lah kakyang tebang dahannya tu. sebelum ni tebang dah. naik balik dhn baru.

2 batang dhn sebesar lengan kakyang ni di takek. 1 tumbang ke rumah. sattled. satu lg tumbang ke pagor. tersangkut kat pagar. nak tarik x boleh. kakyang takek lg sekali kat tengah2 dahan tu. kononnya nak potong 2 bg senang tarik.

masa takek tu dah letih sangat. terduduk jap sbb rasa nak pitam. maklumlah, bangun2 tido jer, terus ke belakang rumah motong pokok tu.

lepas rasa pitam nak hilang, kakyang bangun semula nak sambung takekan yg terakhir. sekali terasa zzzaappppp mcm parang tu terhiris sesuatu yang lembut jeeeee...

terus kakyang terlepas parang tu ke tanah, tarik tangan kanan, tengok apa yg terkena parang tadi... terus rasa gigil...

rupanya dah hampir putus 1/3 kuku ibu jari kakyang!. kalau x sedar terkena jari tadi tu, mau terputus terus kot. huhuhu

dengan menggigil kesakitan, kakyang terus lari masuk rumah . menitik2 darah sepanjang jalan. gi sink cuci darah kat jari tu. ingat tak nak p klinik. balut sendiri je lah, tp bila pandang luka tu mcm dlm je dan takut infection dari parang kotor tu, terus kakyang kejutkan abg yg tengah tidor lagi. ajak p klinik.

dia dengar je kakyang ckp terkena parang, terus bangun, pekena rokok sebatang (dan lg tu) mandi2 dulu baru bawa kakyang p klinik.

sementara tunggu abg siap tu, kakyang dah nangis dulu dah. sakit weiii... huhuhu.

masa nurse dressingkan luka tu pun, pedihnya..hanya allah tahu. tu baru luka skit kat jari. yg luka parah masa xcdent ka apa tu, mcm mana la rupanya ye..

nah. tengoklah jari kakyang ni. dah 2 minggu masih lagi x baik. sesekali denyut nya dtg, huiiii tak tau nak habaq haih.


Monday, November 16, 2015

Cerita turun Gunung Kinabalu

Kakyang sampai laban rata dah jam 11pg lebih. masa tu dah tak ramai org sbb maybe masing2 dah start turun ke timpohon. team kakyang masih ada tunggu yg lain. has dan ina masih di belakang. belum sampai.

sampai ke restoren tu, mcm tu juga, tak boleh nak lunch. semua rasa x sedap. kakyang cuit2 skit2 je buat syarat. mmg takde makna mkn pun.. risau sebenarnya. nak menempuh jalan turun brapa km pulak nanti tu.

bila has dan ina dah sampai Laban Rata, rehat2 kejap, kami decide turun kul 12.45 thari mcm tu. thira n geng dah start turun dulu.

masa turun tu kami santai2 je. sambil gebang2. turun beberapa tangga, brenti rehat jap. turun lagi beberapa tangga, brenti rehat jap. turun lagi brenti lagi turun lg brenti lg. lama2 kakyang start bosan. dan lutut kakyang pun dah start sakit.

kakyang kata tak boleh jd mcm ni sbb kalau mcm ni, lambat sampai bawah sbb malam is approching.

kakyang start speed up. since kakyang pun terkedek2 sakit lutut. jalan turun pun dah mengiring jer, kakyang btau ina n has, i need to jalan non stop. nanti diorang kejarlah kakyang dari belakang.

jalan jalan tururn turun turn x brenti baru sampai km 2.5. aduh. dah start gelap dah. masa tu pun indra n shazmi pun dah sampai dekat kami wpun diorang awwwwayyyy turun lambat dari kami. stamina diorang hebat betul.

pastu kakyang bgtau, kakyang nak jalan dulu juga. x boleh rehat lama sbb sakit kaki dah dan x boleh ikut rentak mereka. shazmi pinjamkan lampu dia. kakyang jln dulu

nasib baik kakyang ambik lampu tu. rupanya x lama lepas tu cptnya gelap. sedar2 kakyang dah jalan sorang2 dlm hutan tu. kelibat diorang pun x nampak


kakyang mula takut dan terpk bukan-bukan. nak tunggu diorang ke tidak ni? kalau tunggu, lg takut sbb tak tahu apa benda di sekeliling kakyang. x tunggu pun takut juga sbb kena jalan sorang2 dlm gelap

kakyang ambik keputusan jalan juga sorang2. plg tidak kemungkinan terdedah pd bahaya tu kurang skit.

tp...

Wednesday, November 4, 2015

A shoulder to cry on

sapa nak pinjamkan bahu utk kakyang nangis? meh aaa tlg pinjamkan.. sedih sangat ni. tp tak tau nak crita mcm mana sedihnya. mcm mana sakitnya tu di sini.

Monday, November 2, 2015

White water rafting dan abseiling

xcited giler nak cerita hal ni.

khamis dan jumaat lepas kakyang pergi gopeng. utk buat xtvt outdoor. mula2 plan nak explore cave dgn water rafting. tp caving tak jd. terjadilah abseiling.

member outdoor yg kyang kenal tu dia suruh try kat sungai kampar gopeng dulu sbb situ sesuai utk beginer level.

mmg menarik. banyak nak cerita tp xde mood pulak nak mengarang ni. hati tengah galau. huhuhu

layan gambar dulu..

Wednesday, October 28, 2015

Budi bahasa

ada org tu. suka buat kakyang mcm sekehteri dia. ya.. tahu.. mmg kakyang sekehteri pun. tp bukan sekehteri dia.  hello???

tak kesah bab tu. tp bila dah mintak tolong buat sesuatu tu. cuba ckp bebaik. dah tahu kakyang ni bodoh (as he always said) then, ajarkanlah. bgtau lah apa perlu buat. ni tak, bila kita tanya sbb nak get the picture apa yg dia nak or tak tahu apa yg dia nak tu kat mana. diherdik2nya kita. nak minta tolong org kot??????????????? ingat org boleh baca ke apa yg di fikirannya tu?

mana entah budi bahasanya. ego betul. suka melekehkan org mcm dia lah yg terbaik. org ni bodoh saja!

huh!


Tuesday, October 27, 2015

Adik bertuah

Sehari 2 ni abg asyik la tanya kakyang. adik u  tu dah balik belum? adik yg abg maksudkan tu adalah adik kakyang yg menetap di sabah. haritu dengar khabar dlm bulan oct ni akan balik ke kg. tp ni dah nak abis oct pun tak dengar cerita apa pun.

kyang terus ambik hp, wasap adik di kg.

Rupanya.. adik kakyang tu dah balik ke sabah pun 2hari lepas. cuti dekat 2 minggu di kg, haram sepatah mesej pun x kat abg kakak di sini. bertuah punya adik.

2 minggu kot kat sini, tak kan lah dlm banyak2 hari tu tak de 1 hari pun yg boleh singgah ke KL ni jumpa abg2 kakak. sampai anak buah pun x kenal makcik pakcik nanti..

bertuah betul.

Monday, October 19, 2015

Jalan-jalan cari makang

Eleh.. mcm tadak tajuk lain.

semalam kakyang tengok rancangan masakan kat TLC tu. mula2 apa entah yg kat vietnam tu. pastu next program bersambung pulak dgn marion in thailand.

menarik tengok masakan negara luar ni. kakyang bila jenjalan, perkara utama bab makan lah. esp kalau tempat2 tu mmg terkenal dgn menu tersendiri.

Haritu p korea, tour agen sibuklah nak feed kami dgn makanan arab/pakistan. tak lepas nak lalu tekak kakyang ni. 2 hari boleh lg la, masuk hari ke 3, kakyang ckp kat agen tu, i prefer korean food. feed me anyting, but not arabic/pakistan.

pastu p thailand. mula2 ingat susah nak cari makanan halal. rupanya allah dorong  bg jumpa merata makanan halal ni. sempat lah merasa sour sosej thai tu. balik dari sana, kakyang godek internet, try buat sendiri. menjadi plak tu. hehehe

pastu p indonesia. nothing special. sbb makanan diorang tu dah selalu jumpa kat malaya ni.

p vietnam. pun depa sibuk hidang menu ala malaya, end up kakyang ckp kat agen, saya nak rasa menu origin vietnam. baru la dia bg pho sup lah, vietnamese roll lah. jatuh cinta ngan vietnamese roll tu. hehehe

Masa tengok TLC tu lah kakyang terpk. masa melancong ke negara yg bukan muslim ni, susah juga kan nak merasa masakan2 asli org sana. sebab belum tentu restoren halal yg kita jumpa tu restoren yg hidang masakan tempatan yg halal. mcm thailand/korea, makanan yg jual banyak2 kat tepi jalan diorang, meleleh air liur tengok makanan mcm sedap, tapi tak boleh nak cuba sbb x halal.

agen perlancongan yg buat trip perlancongan muslim pun hanya akan bawa ke restoren makanan arab/pakistan/melayu sendiri. tak bawa ke restoren tempatan yg halal.

rasanya agen2 ni patut perkenalkan makanan tempatan kepada pelancong muslim. cuba try buat pekej melancong mcm tu. mesti ada sambutan.



Tuesday, October 13, 2015

PT3

Along exam PT3 la ni. hari ni dah 2nd day. semalam BM dgn math. masa kakyang tanya dia boleh buat tak? dia kata boleh ja. boleh sokmo dia tu. nak tau takat mana dia boleh tu, tunggu hasil keputusannya lah. kekeke

tp semalam dia kata ada soalan math dia dpt jawap bila dah abis masa. abistu kakyang tanya dia sempat tulis tak? dia kata tak boleh nak tulis dah la, sbb dah passed paper baru dia dpt jawapan tu.

hok aloh.. dpt jawapan mcm dpt wahyu qhopanya. kekeke

along oh along..

Thursday, October 8, 2015

Ibu duit

anak kakyang. kalau nak minta duit atau bagi duit kat kakyang akan ckp mcm ni "ibu. Duit!"

kakyang dah jadi supplier duit la ni. wow! dengar mcm org ado2 je kan?
hahaha bukan banyak mcm tu daaa..

sebenarnya kakyang dok supply duit-duit syiling kat kedai2. nak tukar duit syiling tu jd duit ringgit sebenarnya. tp since malas nak bawa berat2 ke bank yg belum tentu bank akan terima ke tidak duit tu, baik kakyang tukar dgn kedai.

mana kakyang dpt duit syiling? haaaaaa... ni nak crita.

abg. dia ada habbit pelik sikit. x suka guna duit syiling. jd dia kumpul2, pastu campak ja kat mana2 sudut or tempat dia suka.

wahhh.. campak ja? idokler main campak2 gitu dik non. maksud kakyang. main letak je lah kat mana2 dia suka kat rumah tu.

dan kerja kakyang adalah jd tukang kutip duit2 syiling ni. dulu kutip boh dlm tabung anak. sampai penuh tabung diorang. tabung ayam, tabung potato cips, tabung buluh, tabung upin ipin. apa2 tabung lah yg ada kat rumah tu.

pastu kakyang fedup. sambil dok congak2. duit kami ni dok terperap dlm tabung tu tak jd apa kan? so dtglah idea kakyang utk tukar duit semua tu jd duit kertas kat kedai2..

asal jumpa tokey kedai yg slalu dok pergi je  kakyang akan hulur sepeket duit syiling. ayat kakyang. bos, nak syiling tak? dan selalunya jawapan x pernah menghampakan.

kedai runcit tepi rumah dgn koperasi belakang ofis kakyang mmg dah jd pelanggan tetap. every week. happy diorang bila nampak kakyang dtg kedai. happy mcm dapat duit derma 2.6b
hahahahaha


Wednesday, October 7, 2015

Oh Adik ku

semalam. abg dpt call dari adik kakyang masa otw ambik anak kat rumah sepupu. Adik kakyang minta tolong abg bank in duit kat dia. nak bayar duit repair motor katanya. dengar abg dok berbalas jwb minta no acc dgn adik dlm phone.

abg dok minta no acc adik kakyang. adik kakyang dok jwb kata dia tak ingat. dok ulang alik ayat diorang berdua mcm tu. naik rimas kakyang dengar kat sebelah ni ha.

pastu kakyang pun bgtau abg, suruh la bini adik kakyang tu tlg carikan no acc dia. end up, abg serahkan hp dia ke kakyang utk ckp sendiri dgn adik kakyang tu.

kakyang pun tanya la soalan2 cepumas kat dia. jawapan adik kakyang x direct menjawab soalan kakyang. terpaksa tanya lg soalan2 lain utk phmkan situasi dia.

adik: kak, minta abg dtg antar duit kat cheq boleh?
kakyang: (Hah!) cheq kat mana yg nak p hantaq tu?
cuak sebenarnya sbb adik kakyang dok putrajaya.tak kan nak hantaq p sana. jauh tu!
adik: kat Nxxx ni ja. sec 15 s/a.
kakyang: ooo dekat ja lah. awat tak habaq dari awai. nak brapa?
adik: 1000.
kakyang: tunggu tang tu sat. kak p sana.

rupanya2 adik kakyang ni dok ada kat s/a dah. dia dtg repair motornya yg rosak. kena 1000. tadak duit nak  bayar kos repair. masyaallah.. boleh jd hal adik kakyang ni. nasib baiklah ada kakyang dok dekat situ. dan ada duit masa tu. kalau dibuatnya kakyang pun tengah pokai?

nasib baiklah kebetulan kami akan lalu jalan tempat dia tunggu tu.dan kebetulan juga ada ATM dekat2 situ. boleh la singgah draw duit dulu jap.

sampai ja abg dekat tempat adik kakyang tunggu tu. kakyang nampak adik kakyang tengah duduk terkangkang atas divider jalan depan kilang tu. tetiba kakyang sebak tengok keadaan adik kakyang tu. Masyaallah adik aku ni.. dah berbini pun masih lg serabut mamai segala mcm. dgn obesitinya lagi. mmg nampak x terurus.. aduhhhh sedih tengok.

kakyang pun hulurkan lah duit yg dia tu. mula2 hulur 1000. pastu terdetik pula. ada duit ke tidak adik aku ni. kalau duit nak repair motor pun kena minta dgn aku ni..

kakyang: cukup ka?
adik: cukuplah. duit repair tu 9 ratus lebih ja.
kakyang: duit mkn ada dak? duit utk standby kot nak isi minyak ka..
adik: takpa. cheq ada.
tp muka mcm serba salah nak ckp tadak. malu nak bgtau perkara sebenaq kot.
abg: bg la terus baki tu kat dia..
kakyang: betui ni tak mau?
adik: hmmm ... sambil sengeh malu2 
abg: bg lah kat dia
kakyang: nah. ambik semua ni. kot satgi tak cukup.
adik: terima kasih kak. terima kasih abg.

kakyang x ckp apa2 lg dah time ni. suruh dia take care saja. risau dia nak balik jauh sorang2 dgn moto ke putrajaya plak tu. lgpun kakyang nak cepat. anak kakyang dah lambat nak masuk kelas tuisyen dia .

dlm kereta kakyang nangis diam2.. sedihnya tengok adik dlm kesusahan. dan sebak bila abg sudi membantu tanpa banyak ckp.

tu lah abg, nampak mcm perongos, tp bila bab adik bradik dlm kesusahan, dia tak was2 nak tolong. TQ sayang!



xXx

nak cerita cerita last few week. hari ni tetiba teringat pulak.
masa kakyang dok buang masa dgn tengok fb group residence. Kyang ternampak satu nama ni tagging nama yg sedikit familiar pd mata kakyang. sebab nama tu ada nama anak kawan ofis kakyang. dan nama anaknya sedikit unik dan jarang digunakan oleh orang lain.

So kakyang pun stalk ler fb pompuan tu.. rerupanya pompuan ni bini baru x husband kawan ofis kakyang ni. Sahlah kabar angin yg kakyang dengar pasal kawan ofis kakyang ni dah bercerai. rupanya x husband dia pun dah kawin lain. Dgn si empunya fb yg kakyang stalk tu lah.

kakyang pun scroll lah posting2 si bini baru ni. sampai la satu posting pasal gambar2 kawin diorang. rupanya lagi.. baru je kawin awal tahun ini. pastu terjumpa pula komen kawan2 dia yg kata finally kawin juga korang yer. dan si bini baru ni pun reply balik dgn ayat; alhamdulillah. selepas 3 tahun sengsara.

maknakata depa laki bini dok bercinta masa si lelakinya masih lg jd suami kawan ofis kakyang.

dulu dia pernah mengadu dgn kakyang. hal perangai si lakinya lah. takmau guna perkataan suami. sbb suami xkan buat mcm tu kat isteri. T.T 

Kawan kakyang pernah bgtau laki dia dah jatuhkan talak. tp tak lama pastu dia bgtau  dah rujuk balik. ingatkan selesai masalah lah. rupanya tak serik2 si laki ni...

kakyang sedikit terusik dgn ayat pompuan ni. sbb apa. terbayang kalaulah diri berada di tempat kawan kakyang tu. mesti dia lagi sengsara derita bila dapat tahu suami main kayu 3. anak dah berderet ni. mesti remuk redam hati kawan kakyang ni kan?

pastu kawan2 kepada isteri baru si x ni.. apa la perasaan diorang ek bila tengok kawan tengah kacau laki org? kalau korang, korang akan support ke kawan buat mcm tu kat perempuan lain?

apa pun, tu cerita dari pandangan kakyang. tak tahu cerita dari sebelah kawan ofis mcm mana pula. dan cerita dari pihak sana tu lglah tak tau apa ceritanya kan.

harap2 perkara mcm ni tak terjadi dlm kehidupan kakyang. kesan kejadian dulu tu masih berbekas kat hati kakyang. jangan lah jd yg seteruk ini. nauzubillah minta dijauhkan.



Tuesday, October 6, 2015

Header baru

semalam sesaja kakyang godek2 blog. lama tak godek setting kan. pastu teringin nak buat header cun-cun. mula2 kalau korang buka blog kakyang semalam(eh, ada ke org baca blog ko kakyang? :P
)  korang akan nampak lah header tu ada muka kakyang.

pastu pk pk, xmau lah letak muka kakyang. nanti nak mencarut, nak mengutuk org tak boleh. nanti empunya diri yg kena kutuk tu tahu ler sapa yg kutuk dia... hehehe

so kakyang tukar gambar tu jd gambar profile yg bunny ni. comel kan  bunny tu. comel mcm owner blog ni. ececeh.. kekeke

so, oklah simple mcm ni.. bukan nak berblog meriah bagai sangat pun.. jdlah ye dak?

Monday, October 5, 2015

Quick Update

lama tak menulis. takde apa yg penting sangat. biasa2 saja.

last week kakyang kena tulis surat ke HR. maklumkan pasal staf meninggal. bila buka file draf surat lama, rupanya bulan yg sama pd thn 2009 ada seorang staf meninggal juga. maknakata tak sampai 10 tahun kyang di sini, dah 2 org staf meninggal. terbaru ni Syed Hamdi pd hari Malaysia.

then, last 2 week kita sambut raya aidiladha. kakyang dok ketaq perut nak susut ayat nak minta izin abg utk hiking lagi. masa on the way nak balik rumah, kakyang tengok mood abg mcm cun jer utk bercerita. kakyang beranikan diri utk bgtau nak hiking. dan abg bagi izin! alhamdulillah. tq sayang!

pastu abg siap suruh ajak sorang 2 kawan2 dia. kakyang ajaklah nama2 yg dia ckp tu. alhamdulillah ada kawan dia suami isteri nak ikut.

sekarang team hiking kakyang dah jd 5 org! full itinerary tengah tunggu dari urusetia. once dia bg budget jer, full force turun padang utk training hiking semula.

Sabtu semalam kakyang join member masuk explorace. dapat no 3 you! tak sangka. hadiahnya 200. dpt la sorang 50. jdlah.

satu haritu masa dok borak2 dgn abg. dia suruh kakyang sambung belajar. ni kali ke berapa entah dia bg dorongan mcm tu. tp kali ni mmg dia sendiri suarakan terus. nampak gayanya kena sambung juga ni.. tengah riki2 nak buat kat mana. harap2 ada kekuatan nak kembali masuk kampus. hehhe

Monday, September 14, 2015

RIP My dear friend

pg2 td kakyang dah digemparkan dgn berita kawan masa kat poli dulu meninggal. namanaya vivian chan mei lian. happy go lucky orgnya dan fasih BM.

terkejut dan sedih. lama tak dengar khabar dia. tiba2 dapat khabar mcm ni.

RIP my dear friend...

Tuesday, August 18, 2015

Memori lane

harini rajin mengepost skit. sakit kepala. nak buat keje malas. pdhal atas meja ni  bertimbun kerja yg minta perhatian, minta kasih sayang. kekeke

td kakyang skodeng fb x. tengok dia dah aktif dlm run n bike sekarang. mcm2 dia masuk. then kakyang perasan rambut dia. nak cerita bab kisah rambut dia masa dok bercinta dgn kakyang dulu.

dulu. masa mula2 kenal kakyang, rambut dia panjang. aras  bahu. rambut dia ikal mayang. mmg stylo abis. mcm dlm gambar.

but. that time, kakyang mcm x terbiasa dgn org mcm tu. masa tu nerd lg. kekampungan la bahasa kasarnya tu.  konon2 bila lelaki rambut panjang mcm tu mcm lelaki tak ber etika lah. 

jdnya, kakyang suruh dia potong rambut. sbb sayangkan kakyang, dia sanggup potong!

sekali dia dtg dating, dgn rambut pendek. huhuhu terasa betapa powernya kakyang masa tu sbb berjaya buatkan dia potong rambut.

tp... teruklah kakyang kena marah dgn kawan2 dia. hahahah.

bila tengok rambut dia sekarang yg pendek, terus kakyang terpikir.. agaknya dia ketulah dgn kakyang kot. sbb since then, rambutnya x pernah panjang lg. nak pulak sekarang ni nature of work dia yg tak bolehkan dia simpan rambut panjang. kekekeke 

Hidung tak mancung pipi tersorong-sorong

Kakyang ni kononnya nak hiking lg. perancangannya tahun dpn kot.  kali ni dok usha lah satu gunung tu kat indon. dok cari-cari lagi team utk ke sana. dlm masa yg sama, kalau boleh nak try test power dgn hiking gunung-gunung di malaya dulu.

Kakyang terjumpa lah satu fb hiking. join situ. sambil2 dok tengok post kalau2 ada yg nak ke gunung di indon tu. dlm dok tengok tu, entah mcm mana ada seorang ni add lah kakyang ke dlm satu group hiking dia. dok berwasap dlm group tu lah pulak..

alkisahnya dlm group tu, adalah sorang kakak ni kononnya dia pun kenderaan berat mcm kakyang jugalah. so kakyang terasa attached la dgn dia. asal dia ajak borak je, kakyang join. asal diorang bercerita bab hiking sana sini je, kakyang ikut serta.

so semalam masa sembang2 dlm group tu, kakyang tanyalah next trip gunung dia nak p mana? sbb kalau kena masa, kakyang nak ikut join trip yg dia ada. so ada le kawan yg sesama menyiput nanti.

tetiba dia ckp.. "kakyang, sebelum kena ckp p dok tepi dulu ya.. baik sedar diri kan kakyang.."

pulp! tetiba kakyang terus terasa pedih di hati. apa maksud dia??? tak layakkah kakyang nak join dia? atau dia menyampah dgn newbie mcm kakyang ni?

1001 persoalan timbuk di hati kakyang.

sejak tu kakyang diam je. x tulis apa2 kat group tu. tak sampuk apa2 kat situ.

tup tup, petang ni dia sendiri sebut pulak nama kakyang..
"Kakyang langsung x muncul ni.. nyorok ketakutan bawah meja gamaknya tu.."

pastu org yg 1st sekali add kakyang dlm group tu pulak ckp gini..
"Kakyang dok tepi diam2 ya.. saya panggil kang baru keluar."

apa maksud ayat-ayat diorang ni? kakyang ada singgung perasaan diorang ke sebelum tu? atau i'm not wellcome to the group?

kalau not wellcome, kenapa invite masuk group tu? kakyang x minta pun nak masuk group tu.. huh!

#sentap. sedih semua ada

Wednesday, July 22, 2015

Cerita Raya 2015

Raya ke 6 dah hari ni. Kakyang dah back to work!

nak cerita lah raya kali ni. as usual. raya yg penuh dgn havoc

balik raya kg kakyang dulu. penuh dgn masak2. mak yg semakin dimentia. abah yg asyik bising saja. bg duit raya kat budak lebih pun x boleh. ada ka patut abah ni.. lastnya kakyang tegur abah, biarlah. raya kan. duit raya tu sedekah kan. sedekah tu lah penambah rezeki anak2 abah. abah diam dah pas tu.

dpt jumpa adik bradik kakyang ptg raya ke 2 je. abg pulak ambik keputusan balik ke kg dia lewat sedikit. jd dptlah beramah mesra dgn adikbradik kakyang lama skit.

abg? mcm biasa. penuh dgn angin. tp kali ni cool skit, cumanya hari raya tu panas. dia x mau beraya. x mau bergambar. dah busuk masam sememeh dah baru la nak bergambar. jdnya muka anak2 dah moncong. nak snap gambar pun dah x lalu.

ada ka patut nak p salam raya pun x bg. kesian anak2. tahan je lah panas tu sekejap. bukan lama mana pun.

pastu t/mlm raya ke 2 tu baru gerak balik rumah family abg pula. sampai subuh shafie lebih kurang kul 6pg. pas alas perut skit dgn ketupat rendang, kakyang  khado tido jap. kul 11 sepupu abg kejutkan ajak masak sekali.

bersilat lah kat dapur. haritu masak lemak ketam, masak lemak telur ketam, kacang goreng cili ngan udang sambal petai. semua licin.

2nd day masak pula asam pedas jenahak, sambal goreng cili ikan bilis, sayur lemak togeh ngan sayur campur. udg goreng cili pun ado. abis licin juga semuanya. x sempat mlm. mlmnya cuma goreng tambah telur dadar. pastu ada permintaan meggi. kakyang buatkan juga.

2nd day masak2 tu ada drama sebenarnya. haritu lewat skit masuk dapur. dah kul 1 baru nak start masak. so, makcik abg suruh naik 3 dapur terus utk cpt. satu dapur tengah tumis cili, satu dpur lagi tengah goreng tempe, ikan bilis, kentang. utk buat goreng cili ikan bilis tu. pastu satu dapur lg tengah kosong.

kebetulan ipar kakyang masuk dapur dan dok tanya2 masak apa etc.. jd nya makcik abg suruh la ipar tu masakkan asam pedas.

ipar ni pula malu2 alah. kejap nak buat, kejap kata xpelah, org lain lah buat. bila tolak menolak banyak kali, kakyang mula lah rimas. kakyang kata. takpe, nanti kakyang buatkan.

tp makcik abg tak mau kakyang buat semua. dia nak cpt. sbb dah t/hari, tp belum abis masak. so dia nak juga ipar tu buat asam pedas. sbb satu dapur tu tengah kosong.

ipar kakyang pun nak masaklah. kakyang nampak dia cedok cili masuk bekas. seciput je. mcm semangkuk kecil gitu. pdhal nak masak banyak ni. so kakyang ckplah dgn dia.. makcik kata buat asam pedas pekat skit ye.. (maksud kakyang, tambah la cili tu)

terus dia campak bekas tu atas rak. sambil moncong bebel, nak ckp banyak, buat sendiri lah!

ait? salah ke kakyang ckp mcm tu? tu pun kakyang sampaikan pesan makcik je dari awal td masa dia belum dtg, makcik dah ckp. asam pedas tu buat pekat skit sbb haritu dia buat cair ada org komplen.

daaaa sudah nak merajuk pulak. yg td dia dok sibuk komen org lain masak boh bhn ni, boh bhn tu tak sama mcm mak dia ajar, dia tak pula nak jaga apa perasaan org. ni bila kena part sendiri, sibuk nak sentap?

pastu dengar semua bercakap2 ipar tu kluar p karaoke dgn anak2 buah. oklah. petang dlm kul 4 mcm tu baru balik. masa tu kakyang masih kat dapur lg. x keluar2 dari dapur. punyalah masak mcm2.

dia terus naik atas. agaknya nak rehat, or sembahyang dulu kot. suruh mkn dulu tanak juga. lama pastu baru turun. tu pun sbb suami dia nak mkn. belum mkn dari tadi.

kena la hidang dan cari sendrii apa masakan yg ada dlm almari tu. mmg konsep rumah tu mcm tu. diorang hidang skit2 atas meja sbb x muat nak hidang semua.

ipar kakyang pun tanyalah. asam pedas ada lg tak? kakyang kata xde dah. apa yg tinggal dlm almari tu je. sambal ikan bilis ada lg tak? kakyang kata abis juga.

abis je mkn, x lama lepas tu dah nampak anak2 buah kakyang bawa turun beg besar2. tandanya nak balik dah.

ait?  nak balik dah? dah la semalam sampai lewat. hari ni balik awal pula? merajuk makanan tak cukupkah?

nasib lah labu.. malas nak layan sensitip org lebih2 ni. kalau nak tolong masak pun nak merajuk, jgn la merajuk x dpt mkn pula..

haih!


Monday, July 13, 2015

27 Ramadhan

org lain dah seronok terlentang lepas berbuka. dah kenyang, dah mula mengantuk kekenyangan. dah start gerak nak ke masjid, nak ke surau.

Kakyang? stuck di ofis lg! kelaparan! menunggu yg entah bila nak tiba. huhuhu

terpk juga. tak considerable betul dia ni. tp bila pk lg sekali, kakyang yg tak considerable kot..

lapar.. huhuhu

Friday, July 10, 2015

Raya datang lagi

td kakyang baca cerita kak JV mcm mana dia sambut raya masa kecil dulu. cerita dia membuatkan kakyang teringat mcm mana kakyang sambut raya dulu jugak.

family kakyang diketegorikan dlm golongan miskin. abah kerja guard sekolah je. gaji abah yg kakyang tahu dlm 200+ je. anak lapan org. jd, agak2lah mcm mana keadaan masa tu.

perit mak abah masa tu kakyang tak phm lagi. almaklumlah masih kecil.  so tiap kali nak raya, kakyang akan nampak mak mula jahit baju raya. semua baju2 kami adik bradik lelaki pompuan mak akan jahit sendiri. kalau mesin jahit elok, mak jahit dengan mesin, ada masa mesin meragam, mak jahit tangan.

ada satu tahun tu, mak jahit semua baju dengan tangan sbb mesin rosak. ada tahun yg lain pula, kakyang ingat mak beli kain sepapan, buat baju kami adik bradik semua sedondon. seronoknya dpt pakai baju raya sama kaler. bila dah besar, baru kakyang tahu kenapa semua sama. rupanya masa tu mak tak de duit. yg mak mampu masatu hanya utk beli kain tu. jd mak beli sepapan sbb murah. hehehe

kadang-kadang, ada juga mak sedara dtg. bg kain semeter 2. tak pun diorang dtg hantar baju-baju lama utk kami. mana yg nampak baru tu, mak akan simpan untuk buat pakai raya.

selalunya baju raya kami dptlah seorang sepasang yang baru.

pastu kalau bab makanan, bila tiba nak raya je, mak akan bela ayam. ayam tu nanti akan di sembelih utk buat kari hari raya nanti. yg seekor tu lah akan di potong2 kecil2 supaya cukup utk semua. abis kepala kaki semua diambil buat lauk.

kuih raya mak akan sediakan satu 2 jenis. yg ni kakyang x berapa ingat. yg kakyang ingat, kakchaqlah yg selalu tolong mak buat kuih.

duit raya? seingat kakyang, mak abah x  bagi duit raya. jadi trend di kampung, anak2 akan keluar keliling kampung untuk pergi kutip duit raya dari rumah ke rumah. tapi kakyang adik bradik tak pergi. sebab kami pemalu.

selalunya duit raya kakyang akan dpt dari sedara mak abah yg sudi dtg rumah. atau bila kami pergi rumah sedara. tak banyak sedara pun.. sbb sedara mak jauh2 mmg tak dpt pergi rumah mereka. kalau ada pun, sedara dari sebelah abah je lah. tu pun sbb diorang duduk berdekatan rumah tok. dan satu kawasan dengan rumah kami.

kalau balik kg sebelah mak, kami akan balik naik bas loncat2. ramai2 adik bradik dengan mak. kakyang ingat, pd satu tahun tu. kami 5 adikbradik, jalan belakang mak naik bas utk balik kg rumah tok.

bab bunga api/mercun mmg tak merasa langsung. sbb abah mmg larang keras perkara ni. sampai ke tua. anak cucu tak diberinya main bunga api. hehehe




Thursday, June 11, 2015

Gempa di Gunung Kinabalu

Emosi kakyang terusik bila baca berita pasal gempa yg menyebabkan kematian berbelas org termasuk malim gunung. sedihnya.. tempat bercinta lagikan dikenang, inikan pula tempat mencipta sejarah. ye dok?

Semalam kakyang terbaca cerita seorang mangsa yg terkandas tu. mcm mana diorang turun dari puncak dan sampai t/malam di timpohon. kakyang juga pernah lalui mcm mana turun dari gunung tu dlm gelap.. ngeri. huhuhu. meh kakyang cerita. ni kira mcm cerita bab turun dari kinabalu lah. sambungan dari cerita haritu.

Kakyang sampai tepat2 ke Low's peak tu lebih kurang dlm kul 7.30 pagi. kiranya antara org terakhir la ada kat atas tu. pastu dah puas hilang penat atas tu, start turun ke bawah semula dlm kul 9 lebih. turun sambil borak lenggang kangkung mak inang lah. jalan skit brenti, ambik gambar, selfie klik kiri, klik kanan, senyum senget, senyum nampak gigi, peace bagailah. 

jalan lagi, brenti lagi. sambil2 kutuk has sbb jalan laju ngan malim kasanova tu.. hahaha

finally sampai laban rata semula dlm kul 11. lebih. kepenatan ya amat wpun turun tangga je. masa turun ni, kakyang dah detact, lutut kakyang sakit bila turun tangga.  kakyang terfikir, ya Allah, baru 1/8 jalan, kaki dah sakit nih, mcm mana nak harung lg berkm ni?

Lepas isi perut skit dan rehat2 di  laban rata, kitorang start gerak turun ke bawah kul 12.45pm.
mcm awal td jugalah. jln skit rehat, jln skit duduk, jalan skit selfie, lenggang kangkung mak inang.
kaki kakyang time di dah bertambah sakit. lutut kiri kanan sakit. pastu kakyang pun fedup. tak boleh mcm ni, kalau dok ikut rentak 2 lg kawan mcm ni, alamatnya kakyang akan tertinggal belakang nanti dan sampai mlm.

so kakyang ckp kat diorang, kakyang turun dulu pelan2 sbb lutut dah sakit, later korang ketchup la yer..

mulalah episod kakyang jalan sorang sorang.. jalan tu dah mcm ketam, turun tangga demi tangga tu mengereng. kejap ke kiri, kejap ke kanan, tp mosly ke kanan la sbb rasa impact pada lutut less bila turun mcm tu

bila jauh kakyang tinggalkan diorang, kakyang brenti sampai diorang jumpa kakyang semula. lama-lama pastu makin petang, dah mula gelap. masih ada 3km to reach timpohon. tak boleh jadi nih. masa tu dah lepas asar kakyang rasa. sebab kawasan hutan dah mula kabus tebal dan gelap. 

kakyang bgtau diorang, kakyang nak jalan dulu. x mau stop lama2 sbb hari dah mula gelap. diorang kata ok. masa tu 2 guide ada dgn diorang. lamp kakyang dlm beg. x boleh nak ambik. shazmi pinjamkan lamp dia. diorang yg lain ada lamp lg 2.

kakyang teruskan perjalanan turun tangga. makin lama, makin gelap, makin lama makin jauh terpisah dari diorang. kakyang stop sekejap untuk dengar bunyi tapak kaki diorang kot2 ada dibelakang. tak dengar apa2, yg dengar bunyi serangga hutan. hari makin gelap. kakyang dah tak nampak apa2 dah. 

jangkauan pandangan kakyang pun hanya pada cahaya lampu ja. tu pun malap gila. sekadar yg kasar nampaklah. kiri kanan dpn belakang dah tak tahu ada apa.

sambil kakyang melangkah tu sambil mencongak2 dlm fikiran, kalau berhenti dan tunggu sampai dorang datang dekat kakyang, kakyang akan makin terdedah dgn risiko. binatang buas, binatang berbisa, serangga, makluk halus etc, kita tak tau apa ada kat situ.

kalau terus jalan, jalan sorang2, kalau tersesat mcm mana? kalau ada gangguan, mcm mana?  tp still pd pertimbangan logic kakyang pk, kalau teruskan, resiko kurang skit dari terus menunggu. ye tak?

so kakyang ambil keputusan, teruskan jalan. Start part ni, kakyang dah jalan laju-laju dah.  dah x peduli sakit lutut tu sangat. sakitnya tuhan saja yg tahu.  jalan teraba-raba dlm malap gelap tu.
sambil dlm hati berdoa dijauhkanlah dari segala mala petaka. 

sesekali kakyang terpaksa pause sekejap langkah tu sbb tak nampak jalan. tak tahu jalan yg kakyang lalui tu menghala ke kiri ke,  menghala ke kanan. kena brenti, suluh kiri kanan jap, pastu dah nampak halanya baru jalan semula. turun tangga lagi. sepanjang perjalanan adalah turun tangga. sangat sedikit yang jumpa jalan landai. kalau ada, terus kakyang pecut mcm lipas kudung. baru 2,3 langkah tangga lagi, turun lagi.. mcm tu lah sepanjang jalan timpohon tu.

tetiba dlm hati kakyang dah timbul perasaan lain pulak... dah terbayang yg qhaib2. hati doa lagi, ya Allah, janganlah kau bukakan jalan lain, selain jalan yg benar. Ya Allah, janganlah kau munculkan rupa makluk apa2 dpn aku... ya allah, ya allah. mcm2 kakyang pk masa tu

mulut tu yg mula2 berzikir, dah jadi terkumat kamit dgn segala ayat2 suci AlQuran. tak putus. putus. 

ada masa telinga kakyang dengar bunyi katak, ada masa cengkerik, ada masa riang-riang, ada masa bunyi ungka. masa yg paling kakyang takut adalah bila takde bunyi apa2. huhuhu

jalan-punya jalan dlm gelap tu, masih tak dengar2 bunyi ina, has, dan guide kat belakang. dlm hati terfikir manalah diorang ni. 

kakyang rasa dah jalan jauh ni, tp mcm tak sampai-sampai penghujung. tu yg takut sangat kalau tersesat. tak lama lepas tu kakyang mula terdengar bunyi air. mcm bunyi air terjun. terus kakyang terpk, agaknya kakyang dah dekat dgn air terjun carson  (Carson Fall) tak yg tak jauh dengan gate timpohon tu? hati dah merasa lega skit, sbb maknanya dah makin dekat dgn timpohon. tp bila pandang ke depan, tak nampak sebarang tanda cahaya lampu pun.

kakyang teruskan menuruni tangga. turun turun turun lagi, tp juga belum sampai. tiba-tiba, kakyang terdengar mcm bunyi tapak kaki org turun laju di belakang. kakyang tertanya-tanya siapa? adakah tu org? adakah itu...

makin lama bunyi tapak kaki tu makin dekat dgn kakyang.  langkah org tu dah selari ngan langkah kakyang.. kakyang x sapa pun. takut. takut makluk lain yg dok ikut..

lepas  beberapa minit makluk tu bersuara. "skit lagi kak. dah nak sampai".

legaa... bila dengar je suara tu, kakyang tahu dah. tu suara indra. malim gunung yg lagi satu. bila ada org teman mcm tu.confident la skit jalan tu. 

turun tangga lagi. tak juga sampai2. dekat apa la tu.. langkah turun lagi.. 

tak jauh dari situ, kakyang dah mula nampak bayang-bayang cahaya celah hutan tu. huhuhu. dah sampai pintu timpohon dah! langkah lagi.. berpuluh langkah juga la baru akhirnya betul2 nampak cahaya lampu tu.

jalan pun dah landai. hahaha leganya rasa dah sampai. bisik hati kakyang.

tiba-tiba, ternampak pula tangga lagi nak kena panjat sebelum sampai betul2 dpn gate timpohon tu... "ya allah! tangga lagi!" terus ayat tu terkeluar dari mulut kakyang.

21 anak tangga yg terakhir tu rasa azapnya nak panjat. dlm kesakitan kakyang gagahkan juga kaki melangkah satu demi satu. dan sampai juga akhirnya betul2 dpn gate besi pintu timpohon tu.

7.00 pm waktu kakyang lapor diri kat guide pintu.  kakyang terduduk kat anak tangga situ. min dan leni ada kat kerusi tepi tu. diorang pun baru sampai setengah jam awal skit dari kakyang. thira n tad dah tak keruan. bila nampak muka kakyang baru dia rasa lega. has dan ina masih kat belakang dgn sazmi sampai dlm 30 minit kemudian.. 

syukur semua dah sampai. rupanya masalah lain pula timbul. takde transport nak bawa kami balik ke Kinabalu Park!

bincang punya bincang, akhirnya kami bayar guide gate untuk bawa kami ke sana. naik pickup. huhuhu

mcm tu lah cerita suka duka panjat gunung kinabalu yg kakyang rasai. trill mcm ni barulah ada banyak cerita dan kenangan kan.. kan.. so korang2 yang rasa tak fit nak naik gunung tu, belum cuba belum tau... takde kejayaan tanpa kepayahan.. 




Friday, June 5, 2015

Kursus di Pulau Bidong

baru-baru ni kakyang p kursus di pulau bidong. atas anjuran UMT. kursusnya akceli dikhaskan utk staf IT. disebabkan takde staf it yg berminat, so kakyang ofer diri kat bos dan bos bg kelulusan..

kursus ni dari 25-28 Mei. 25 tu pendaftaran di KT. so kakyang ambik kesempatan p awal pagi 25 tu utk ronda2 KT dulu. x pernah sampai sana kan... alang2 dah sampai tu, kita ambik kesempatan la sikit.

pagi tu ronda2 kt beli kopok lekor di pasar payang. pastu p masjid kristal. kalau korang nak ke masjid kristal secara percuma, boleh naik bas kayu kat bas stand tak jauh pasar payang tu. tp ada timing jalannya lah. kena la menunggu sikit. lgpun KT ni takde bus henti2 mcm kat KL ni.. org KT kaya2 ko... public bus x diperlukan.. hehehe

then petangnya, kami p register kat hotel tempat berhimpun utk ke Pulau bidong. esoknya 3 bas bawa kami ke jeti pulau duyong utk ke sana.

dari jeti, kami naik speedboad UTM. ramai juga yg hadir. dlm 50+. perjalanan ke pulau bidong ambik masa 1 jam
pulau bidong ni adalah pulau marine research milik UMT. jd pulau ni tak dibuka utk pelancong luar. yg dtg semua atas jemputan UMT.

antara xtvt yg dilakukan sepanjang kursus ni..

water confident- kitorang kena belajar berenang sendiri dari pantai ke boad yg tunggu di tengah laut, pastu dari situ, patah  balik ke pantai. semua pakai life jacket la.. mampuih kalau x pakai. kakyang bukan reti berenang pun. hehehe

pastu petangnya belajar kayak. urusetia bg penerangan skit2 pastu dia lepaskan kami utk berkayak ke next pantai sebelah sana. pakat la kayak ziz zac masing2. seronok juga. pastu ada berkumpul tengah laut, di situ dia ajar pula kalau kayak terbalik, mcm mana nak naik dari kayak? kakyang antara yg volunteer naik di tengah laut. bravo kakyang!

lepas semua naik ke pandai, dari situ jalan kaki utk xtvt jejak warisan. urusetia bawa melihat tinggalan pelarian vietnam yg ada di situ. ceritanya hampir 400000 pelarian vietnam pernah tinggal di situ semasa zaman perang dulu dan kerajaan kita bg segala kemudahan makan minum pd diorang. 12 tahun juga diorang di situ sampai sempat lahir 4000 anak vietnam. dan kat situ juga ada monument2 batu yg dibina ikut agama masing2. ada kubur diorang juga.. d

dari situ, akan bawa trek balik ke camp sebelah pantai sana.

mlmnya lepas solat isyak, naik bot p mencandat sotong. kakyang xcited dgn xtvt ni. tp yg hampanya xde sotong yg berjaya dibawa naik. ada la sorang 2 peserta yg  berjaya. tp x banyak hasil tangkapan kali ni. mcm mana cara candat sotong? tali pancing yg ada ladung dan kail candat di turunkan sampai dasar laut, pastu tarik tali naik sikit, agak2 dlm 2 kaki mcm tu, pastu buat gerakan angkat, turun tali tu skit2 mcm kita tengah tangguk anak. hahahah sapa mak2 tau la apa makna tangguk anak kan.

bosan pd kakyang dan kena ada otot tangan yg kuat. lastnya kakyang tertidur atas kapal tu tanpa hasil T.T

next day, lepas sarapan ada xtvt menuju puncak. xtvt hiking bukit pulau bidong. curam juga tractnya. naik naik naik je. jalan denai yg penuh daun2 pokok dan agak licin sbb mlm td hujan. mcm biasalah. kenderaan berat mcm kakyang ni sentiasa kebelakang. diorang suruh org pompuan dok dpn, tp kakyang x boleh la dok dpn, tak larat nak kejar stamina diorang org muda. sampai puncak dan turun balik ke camp.

lepas tu, petangnya, ada xtvt snorkeling n scuba dan memancing. ikut group. ada group yg pergi memancing dulu, pastu baru scuba/snorkeling. group kakyang kena p mancing dulu. dpt juga ikan kerisi 4 ekorh. hahahaha

balik dari memancing, terus terjun air dan try snockeling. woooooowwwww menakjubkan. cantik sangat tengok ikan warna warni dlm laut tu.. pastu try scuba. yg ni x brapa nak best sbb air cetek. jd tak merasa menyelam.

lepas tu since ada masa lg kakyang terus snockeling lagi. tengah2 terapung tu baru sedar kakyang tak pakai life jacket! oh.. rupanya kakyang dah pandai berenang sendiri. hohohoh terbaik!

sebelah mlmnya, ada xtvt bbq hasil tangkapan 2 hari punya xtvt. dpt la merasa ikan, sotong fresh sambil2 borak dgn kawan2  baru.. enjoy sangat!

3rd day, pagi, kitorang ada sukaneka. lawan kayak, lawan bina istana pasir, dan lawan tuju bayang.  kakyang terlibat dlm 3-3 xtvt . istana pasir kakyang dpt pujian dan hadiah arkitecture terbaik. hehehe

nah, korang layan gambar2 apa yg ada lah ye..




































Saturday, May 30, 2015

sakitnya tu di sini

Hari-hari hati ini di toreh-toreh. Pastu di lumur asam garam. Perahkan limau pula. Pedihnya...

Monday, May 18, 2015

Persediaan Panjat Gunung Kinabalu

sejak dah confirmed pekej semua, kakyang start buat preparation barang dan fitnes skit2.

utk cari fitness, kakyang mampu panjat building 4 tingkat je. dan jalan keliling bukit2 ofis ni 3x seminggu. tu pun tak berapa mencabar. peluh2. nak joging x mampu. buat sekali, rasa nak pitam beb. tp bab kaki tak mencabar sangat. nak p test test panjat bukit lain x de peluang. nak perambat abg utk hantar kakyang kesana kesini tu bukan senang.

Minggu terakhir kakyang terpaksa ambik cuti hafday untuk test tracking kat bukit gasing. dlm banyak2 info yg kakyang cari, ada yg rekemen bukit gasing sebagai test track. Main gamble je. test track naik ke kuil. baru a few minutes, kakyang dah nak pitam!. lgpun x sempat sarapan pun pg tu. turun dari laluan tu, kakyang try track ke menara tinjau pula. yg sini x curam sangat mcm yg ke kuil td. turun dari situ jalan landai je. tu je lah yg sempat kakyang try sebelum bertolak ke KK.

Utk barang hiking..ini je barang2 yg kakyang dah beli
-beg hiking masa p vietnam haritu. 1 beg besar utk isi semua sepanjang trip, lg satu beg kecil. yg ini nanti guna untuk bawa bekal dan air

- bekas air. beli yg ada tiup panjang boleh galas.
ehsan google. :P

-pole kakyang beli kat kedai outdoor di Shah Alam Mall. kakyang ambik yg berkualiti skit sbb kononnya kalau berjaya Gunung Kinabalu ni, nak p gunung lain pula.


-Sarung tangan/ baju sejuk/ guna yg masa p korea dulu

-kasut hiking- ingat haritu nak guna kasut sukan yg
kyang dah beli utk joging tu, sekali tu masa test turun cerun bukit bertar kat bukit belakang ofis, kakyang mengelongsor jatuh terduduk sbb kasut tu tak mengcengkam. ish, tak boleh jadi. terus kakyang cari kasut hiking. kebetulan sepupu abg tengah kerja kat kedai bata, dia kata brand power ada kasut hiking, rembat je lah satu. murah2 je janji ada grip kuat.
utk turun gunung kakyang beli sandal.

ekceli, kasut outdoor bata ni tak sedap sangat. dan dia tak support ankle. tp ok la utk low budget kan. nanti kalau nak p gunung lain, kakyang nak usha yg better skit.

Pakaian:
Sebelum pergi tu member kakyang yg dok ulang alik sana bgtau, KK tengah kemarau sekarang. so kemungkinan besar tak terlalu seju. so kakyang tak prepare baju lebih2 sangat.

-baju tebal: kakyang just guna winter coat yang dah ada masa ke korea dulu.

utk hari naik, kakyang just pakai  baju T biasa lengan panjang, seluar track, kasut outdoor, stoken sukan biasa.

utk bermalam di Laban Rata, kakyang terus pakai baju yang akan digunakan untuk naik ke summit. Wintercoat, inner biasa, T lengan panjang, seluar track, stoken bola yg panjang sampai lutut, stoken sukan biasa. glove winter yg tebal tu.
-masa naik ke summit tu kakyang just pakai tudung biasa sahaja. takde pakai mafla apa pun. just cover kepala dgn topi wintercoat saja.

Hari turun dari gunung, pakaian yg sama naik summit. jimat kan :P

Ubat-ubatan:
kakyang bawa panadol actifast sepapan, ubat sakit perut, ubat pening, ubat garam dan glucos. yoko2, ubat spray cramp. insect repellent tak perlu pun.. x nyamuk pun kat sana :D

Utk energy
kakyang bawa snack bar, cloud9 ngan choki-choki. tp sebenarnya benda ni tak membantu pun. luckly sebelum pergi tu kakyang minta kawan belikan energy bar. yg ini lah yg plg membantu kakyang sepanjang perjalanan tu. pisang also good utk stamina.

apa lg eh? kalau ada tambahan nanti kita update semula ye..






I saw, I climbed, I concured! Mount Kinabalu April 2015

Pengalaman mendaki Gunung Kinabalu 15-16 April 2015. Bersama 6 member lagi. Tad, Thira, Min, Leni, Has dan Lina.

Alhamdulillah...akhirnya apa yg di rancang-rancang seawal pertengahan tahun 2014 berjaya direalisasikan...

14hb April flight kami ke KK melalui KLIA2. pagi ni pun dah kalut dengan kejadian hampir tertinggal kapal terbang. leka berborak dan lupa yang klia2 ni besar dari lcct dulu. kaunter check in luggage buka 2 je pula. gigih Q. rupanya dah terlambat. haru sungguh. jalan nak ke gate punya la jauh. akhirnya kami terpaksa berlari sambil kendong luggage masing2. dah rupa explore race ha.

sampai airport KK pun x boleh terus ke kundasang lagi. kena tunggu dulu sbb ada member yang tertinggal flight. lastnya kul 3 lebih baru gerak ke kundasang. sampai kat KP dah jam 6pm terus sattlekan pendaftaran, then arrange ambik tag nama etc. baru dpt gerak ke mersilau.

di mersilau, Lepas check in kat kaunter, dinner. pastu baru pergi ke bilik. kami stay kat bishop head resthouse. kena turun dari tempat reception. jalan dlm 100 m kebawah juga. baru jumpa biliknya. rupanya mcm separa rumah rehat kerajaan. kiri kanan ada bilik, tengah2 ada ruang santai/tamu dan dapur than sambung lagi dengan bilik bilik. agak besar biliknya. dan selesa.

Sejuknya mcm kat genting. nak pijak lantai pun sejuk. tp nasib baiklah toilet ada shower air panas. shower jer.. utk weewee..air sejuk dong.. sendiri mau ingat ler mcm mana rupa kalau cebok. hahahah

lepas prepare semua kelengkapan utk esok pagi, kami terus tido. sebenarnya x boleh tido sangat pun, sbb sejuk giler.

15 April- pagi, masing2 bangun awal dan prepare untuk breakfast sebelum start hiking. gate mersilau akan start buka jam 8.00pg

Lepas breakfast, turun semula ke check point bawah utk buat pendaftaran di pintu mersilau. 2 guide di assign. upah porter. ingatkan porter org lain, rupanya, guide juga. kaunter pendaftaran assign indra dan shazmi sebagai guide kami. nak advise, jgn ambil guide nama shazmi. x bagus service dia ni dan kaki kelentong dan kaki pow. nanti kita cerita mcm mana dia pow kami.

lebih kurang jam 9.00 kami dah mulakan pendakian. masa ni semua happy2 lg. mula2 kita la yg leading, lepastu, yg lain dah mula memotong. dlm jarak beberapa meter, yg lain dah tak nampak bayang. tinggal kiter je sorang2 jalan ikut rentak sendiri. mmg nak mcm tu pun, sbb tak nak diorang rasa terkongkong dgn rentak kita yg kenderaan berat ni. :P

perjalanan melalui mcm2 bentuk jalan mcm dlm gambar. mendaki, mendaki, mendaki, tangga, tangga, tangga. turun tangga, naik semula tangga, tangga tangga tanggggaaaaaa dan begitu lah seterusnya...

di km ke 4 rasanya baru landai sedikit. masa ni speeding utk kejar masa. dah petang. sorang2. tp pemandangan di situ sangattttt cantik. pokok2 renek diseliputi lumut.

-menangis masa daki batu2 nak ke laban rata tu... nangis bukan sebab penat. tp nangis sbb tak sangka manage sampai situ akhirnya.

finally sampai di laban rata kul 7.dpt sampai laban rata pun dah penuh keseronokan dan bersyukur sangat. thira dah ambilkan makanan utk dinner. tp tak boleh nak makan. 1 sbb nasi mcm mentah. lg 1, bila badan dah penat, mmg hilang selera. jamah skit2 je.. risau gak mcm mana nak gain energy semula utk ke summit mlm nanti.. tawakal je masa ni..

t/malamnya kul 12.00am dah bangun utk siap2 ke summit. turun supper dulu. pun tak boleh nak mkn sebab semuanya rasa payau di mulut. alas perut dgn pisang 2 biji je.

start ke summit dlm kul 2.30am jd org terakhir yg naik sbb terlalu slow. 3,4 langkah berenti. ada part yg terpaksa merangkak. punyalah curam part ni. dari awal tangga..tangga..tangga yg semuanya curam curam curam dan ada yg menegak pun. kalau yg menegak tu mmg rasa mcm memanjat tangga je. lepas laluan bertangga, kena ikut laluan bertali tepi batu2 besar pula. time ni mmg kena hati2 sebab tempat untuk pacak kaki mmg kecil sangat. perjalanan makin slow. dari atas nampak sayup2 headlamp masing2. lepas laluan ni, baru la sampai tempat yg berbatu lebar dan landai sedikit. baru lega. dah boleh jalan tanpa pegang tali. tp sbb gelap kan, ada masa terpaksa pegang tali juga bila terasa kecuraman tu makin tinggi.

Kat sini dah tanya shazmi, jauh lg ke nak ke sayat-sayat? sebab kalau x sampai situ at certain time, tak boleh lepas naik ke puncak. Shazmi kata, kalau jam gini kamu masih di sini, mmg kamu tak mungkin sampai ke puncak. Chis! sampai hati boleh runtuhkan semangat aku mcm tu!

pedulik! just continue je jalan lagi. time ni x peduli apa dah. sunrise ke, bintang bertaburan di langit yg sangat cantik ke. x peduli. (huhuhu rugi pula x ambil gambar2 yg banyak time tu.. mmg satu keindahan yg x mungkin dpt kat tempat lain.)

Akhirnya sampai pintu sayat2 kul 5.00am. pengawal sayat2 tanya nak naik juga ke? nak!! mestilah nak. saya nak cuba naik juga. Pengawal gate sayat2 pun benarkan terus naik. naik dari situ sorang2 tanpa iringan shazmi or indra. naik skit2. layan rentak jalan sendiri. nampak org lain dah sayupp jauh di atas sana. ada selisih dengan seorang 2 pendaki yg staminanya slow mcm kiter juga. ajak sembang2 sambil jalan kut-kut lah diorang boleh bersemangat kembali utk teruskan perjalanan. tp nampaknya dia dah tak mampu. aku terus jalan lagi sorang2. sambil berzikir. sambil selang2 semangatkan diri sendiri. skit lagi.. skit lagi.. dah nampak puncak dah.. skit lagi... nampak puncak tu mcm dah boleh gapai dgn tangan. tp bila jalan jalan jalan tak sampai-sampai, baru tahu puncak tu jauh lagi rupanya.. org yg dok atas tu pun nampak mcm semut je kecilnya

tak lama lepas tu dah nampak has dan ina di depan.

langkah diteruskan. pass by ina..

langkah lagi.. passby has..

langkah lagi..akhirnya sampai ke platform batu besar terakhir di kaki puncak. masa ni nangis lagi sekali. nangis mcm budak-budak. bukan sebab menyesal, tp sebab gembira. sbb tak sangka org mcm aku yg staminanya takde, kesihatannya x memuaskan, low blood, low sugar segalanya lah.. mampu juga akhirnya sampai ke tahap tu..

teruskan lagi langkah. masa ni ina dah terbaring, has dah terduduk. ajak juga diorang teruskan lagi...pelan2 diorang ikut di belakang.

pastu dengar pula suara2 bgtau dah lambat ke puncak. kena turun. tp tak pedulik! teruskan juga. skit lagi. skit lagi.

berselisih dgn guide org lain.. "skit lg dik. kamu bayar mahal-mahal, rugi kalau x sampai puncak".

tambah bersemangat dengar kata-kata guide tu. zikir lagi.. skit lagi. skit lagi.. puncak dah dpn mata. zikir lagi..zikir lagi..dengan tekat selagi ada org di puncak sana, selagi itu kaki akan terus melangkah. selagi tak ada org yg datang tarik tangan suruh turun, selagi itu akan ku daki.

dah rupanya tindakan utk terus daki menyebabkan has dan ina pun turut daki sama. tertonggeng, terlentang, merangkak, mengusur, terbaring, bertatih, tak kesah lah mcm mana gaya pun..akhirnya kami ber3 berjaya sampai puncak tertinggi juga!

16 April 2015 menjadi satu tarikh yg bersejarah bg kami!

"it not the mountain we conquer, but ourselves!"

Tepat sekali kata-kata ini.. manisnya kejayaan bila ada kepayahan.

Alhamdulillah, syukur dan segala puji bagi Allah dgn segala keindahan dan pengalaman di atas sana.

**ada banyak lagi cerita-cerita waktu turun. simpan je lah. kalau nak tahu kena jumpa. jgn lupa bawa kambing golek.
hahahaha

Tuesday, March 31, 2015

Treking di Bukit Gasing

Jumaat minggu lepas kakyang ambik cuti separuh hari p ngetes stamina di bukit gasing. Pergi dgn member seofis yg akan sama2 naik kinabalu juga nanti.

Start dah lewat. dlm kul 9am. sbb masing2 jem. Kami 2 x pernah ke  Bukit Gasing pun. kira ceqodong je la ni. tanya sorang 2 yg lalu kat situ akhirnya kami sampai ke bukit gasing.

dah pulak.. tak tahu nak ikut treking yg mana. takde map apa pun. hanya berpandukan maps yg kyang jumpa dlm internet. kami sempat naik tril ke kuil dan pencawang tu. naik ikut jln bertangga, turun ikut jaln lain skit yg lg curam. kyang try turun ikut tali. not bad juga.

pastu naik lg sekali ikut trail ke menara peninjau. huh.. mana naikyg ni kyang mcm nak pitam dah. penat gila. 2,3 tapak brenti tarik nafas, jln skit brenti lg.. mmg minta nyawa.

terus tetiba goyah..ni baru bukit ni.. belum lg GUNUNG?  apa cer ni.. huhuhu

Thursday, February 5, 2015

Pendaftaran MRSM

anak kakyang dpt mrsm kuala kubu bharu. semalam 4/2/2015 register masuk. kami sekeluarga pergi hantar dia. kluar rumah dah lewat, singgah breakfast kat rnr lagi. akhirnya sampai ke sana dlm 10.30am. teruskan urus pendaftaran debuk debak, kul 11, dengar taklimat. baru tahu yg asrama belum dpt.

lepas jumpa cikgu homeroom etc. p pejabat semula kul 2pm tu utk dptkan no bilik asrama.

sebelum taklimat pg tu. abg bgtau dia kena balik ke pj sbb ada hal ofis nak kena uruskan. punggah. brg asrama nak letak mana? abg  bawa balik semua ke pj dulu.

lastnya, masuk asrama dah kul 4.30
kelam kabut kemas apa yg patut, terus tinggalkan sikecik tu mcm tu jer. tak sempat nak kemas betul2. tak sempat nak nasihat betul2.

sedihnya.... tinggalkan si kecik tu mcm tu. mcm p campak jer dia kat situ dan pandai2 la hidup. aduhaiii robek hati kakyang.

maafkan ibu ye dik...

Ya Allah, aku serahkan keselamatan anak ku dlm lindunganMu ya Allah...